Ik was blij, maar een minuut later kreeg ik een bericht:
āOvernachting ā 300 hryvnia voor twee personen per dag. Eten ā 150 per persoon. Ā»
Ik kon mijn ogen niet geloven! Wij hebben ze gratis gevoerd en ze hebben ons een prijslijst gestuurd? Ik heb het mijn moeder niet verteld, ik was bang voor haar hart.
Ik overtuigde haar om in een goedkoop hotel te verblijven en legde uit dat dat veel comfortabeler zou zijn. Ze vroeg zich af waarom ze geld moest uitgeven, maar uiteindelijk stemde ze toe. Een paar dagen later kwamen we thuis en onze familieleden vroegen ons niet eens waar we naartoe waren verdwenen.
Moeder ging hen tegemoet:
āHallo, mijn liefste!ā We kookten dumplings en kersentaarten. Maar ik waarschuw u: Ć©Ć©n dag kost 500 hryvnia per persoon. Eten ā 100 hryvnia per persoon. Alles is natuurlijk en met liefde bereid!
Moeder was geschokt:
āMijn dochter, wat zeg je ervan? Ā«Ā Dat kun je toch niet doen met je dierbaren!
āEn wat hebben ze met ons gedaan?ā Ā«Ā Ze wisten dat je naar het ziekenhuis moest en stuurden mij een prijslijst! Ik bleef stil om je niet nerveus te maken. Stop met het gratis voeren van dieren en het verzamelen van zakken vol voer voor hen!
De familieleden stonden er verbijsterd bij, maar stapten toen stilletjes in de auto en reden weg. Ze kwamen niet terug en belden niet eens. De buren vroegen zich af waar onze gasten waren gebleven. Maar dat kan mij niet schelen. Laat ze maar beledigd zijn als ze dat willen. Ik ben nog niet begonnen, maar ik kan het niet meer volhouden!
