Wat de wortels in zich droegen
Die nacht, alleen, voelde de stilte in huis anders aan. Het was niet langer leeg, maar dik van de echo van de pijn van zijn broer. Silas doorzocht Lesters bezittingen en vond de sleutel: een oorlogsdagboek. De woorden erin waren niet die van de stoïcijnse man die hij kende, maar van een doodsbange jongen gevangen in een nachtmerrie, achtervolgd door een specifiek, onvergeeflijk moment. De boom kreeg plotseling een tragische betekenis. Het was geen monument; het was een container. Lester had niet alleen souvenirs begraven; hij had geprobeerd zijn trauma te begraven, in de hoop dat de aarde en de groeiende wortels zijn pijn zouden absorberen.
