Ik stopte voor de deur van de privéruimte. Binnen barstte er gelach los, luid, theatraal. Het gelach van degenen die denken dat ze onaantastbaar zijn. Ik schikte mijn jas, haalde diep adem en herinnerde mezelf aan één essentieel ding: ik was er niet meer om hun goedkeuring te krijgen. Ik was er niet meer om te spelen. Ik was gekomen om het casino te sluiten.
Ik deed de deur open. De kamer was badend in gouden licht. De tafel was gedekt voor zes personen. Papa, mama, Jason, Tyler en oom Jeffrey waren al gesetteld. Een perfecte foto van burgerlijk succes.
Papa droeg zijn favoriete marineblauwe pak, dat voor speciale gelegenheden. Oom Jeffrey, de zelfverklaarde financiële genie van de familie, schonk de champagne.
« Daar is ze! » donderde papa’s stem. « De verloren dochter is terug. »
Hij stond op, armen uitgestrekt, de gastvrije patriarch belichamend. Mama snelde naar me toe, haar hakken klikten op de vloer, om me te omarmen in een wolk dure parfum en Chardonnay.
« We hebben je zo gemist, Morgan, » fluisterde ze. « Je ziet er moe uit. Eet je genoeg? Dit startupleven moet uitputtend zijn. »
« Het gaat goed, mam, » antwoordde ik terwijl ik me terugtrok. « In werkelijkheid ben ik nog nooit zo fit geweest. »
« Ga zitten, ga zitten, » beval papa, wijzend naar de stoel aan het uiteinde van de tafel. « We namen vintage Dom Pérignon. Niets dan het beste voor vanavond. »
Ik keek naar de fles. 1998. Ongeveer $300. Ik wist dat hun motelketen, Lakeside Resorts, al driekwartaal niet winstgevend was. Ze dronken op krediet.
« We hebben het artikel gezien, » zei Jason met een spottende glimlach. « Waardering op 92 miljoen. Niet slecht voor een kleine reisapp. Nou, een waardering is geen contant geld. Zolang je er maar niet uitkomt, is het geld op papier. »
« Een goed begin, » voegde oom Jeffrey toe, terwijl hij zijn glas ronddraaide. « Maar de hotelbranche is meedogenloos. Tech is een bubbel. Het echte vermogen is de activa, het vastgoed. Zoals wat je vader en ik hebben opgebouwd. »
Ik nam een slok water. « Is dat waarom je me hebt uitgenodigd? Om te praten over mijn ‘bubbel’? »
« Wees niet defensief, » zei Tyler zonder op te kijken van zijn telefoon. « Ze proberen je te helpen. »
« We zijn hier om te vieren, » viel papa hem in de rede, terwijl hij zijn glas hief. « De familie, en vooral de toekomst van Lakeside Resorts. »
Iedereen heeft getoost. Ik niet.
« We hebben geweldig nieuws, » kondigde mama stralend aan. « We breiden uit. Spa, golf, alle luxe die nodig is. Het zal het juweel van de staat worden. »
« Het ziet er duur uit, » merkte ik op.
« Je moet investeren om te winnen, » antwoordde papa, gespannen glimlachend. « We hebben alleen een financiële brug nodig, de tijd om de vergunningen te verkrijgen. Daarna zullen investeerders massaal binnenstromen. »
Ik heb ze geobserveerd. Ze knikten allemaal, gevangen in dezelfde illusie: geloven dat een verouderd motel nog één golfbaan verwijderd was van het Ritz.
