Met behulp van een advocaat die door Margaret was uitgekozen, kwam de waarheid aan het licht. Het bewijs was onweerlegbaar: vervalste documenten, vervalste handtekeningen, Daniels wanhopige e-mail die verwijderd werd voordat ik hem kon lezen. Claire had haar macht gebouwd op leugens en manipulatie.
Geconfronteerd met het bewijsmateriaal moest ze kiezen: een discrete schikking of een strafrechtelijke vervolging. Ze tekende, verliet de kamer en daarmee ook ons leven.
Daniel en ik bleven staan. Voor het eerst in lange tijd stonden we weer samen. Hij verontschuldigde zich. Ik zei hem dat hij er was geweest, en dat was genoeg.
Het huis werd weer stil. Langzaam begon het weer te ademen. Daniel komt elke week eten. Eleanor is er nog steeds. En Margarets tuin staat weer in bloei, precies zoals ze had gewenst.
Ik heb niet gewonnen door harder te schreeuwen. Ik heb volgehouden omdat ik geliefd, beschermd en voorbereid was. Rechtvaardigheid is niet altijd luidruchtig. Soms komt ze stilletjes, wanneer leugens nergens meer een schuilplaats hebben.
Dit is geen verhaal over wraak, maar over geduld dat beloond wordt, over liefde die de dood overleeft en over de moed om weer op te staan als iemand je probeert neer te halen.
