« Mama en papa zijn naar de engel gegaan, » zei ze, terwijl ze haar gezicht afveegde. « Dus zijn we weggelopen. Mevrouw Green zei dat, aangezien mama en papa bij een brand zijn omgekomen, de politie ons naar een nieuwe plek zou brengen. Maar dat wil ik niet! »
Kimberly’s hart deed pijn. « Stacey, wanneer is dit gebeurd? Hoe lang ben je hier al? »
« Het was vorige week. We speelden buiten, en toen brak er brand uit. Mama en papa gingen naar het ziekenhuis, maar kwamen nooit meer terug… »
Kimberly knielde neer en vocht tegen de tranen. « Luister, Stacey. Je kunt met me meekomen. Ik bel de politie niet. Ik zorg voor jou, Jason en Timmy. We brengen Timmy naar een dierenarts. Jullie worden niet van elkaar gescheiden, dat beloof ik. »
« Echt? » Stacey’s ogen werden groot. « Beloof je dat we bij elkaar blijven? »
« Ik beloof het. »
Het meisje knikte en riep toen haar broer en de hond naar buiten. Kimberly bracht ze naar huis, gaf ze eten en nam Timmy mee naar de dierenarts.
Toen haar man Josh thuiskwam, legde Kimberly alles uit. Hij was geschokt. « Lieverd, hoe kun je ze zomaar hierheen brengen? Ik weet dat je het goed bedoelt, maar wat als de politie ze zoekt? »
« Ik weet het, Josh. Maar vergeet niet, we wilden adopteren. Waarom zouden we deze twee niet adopteren? Mijn vriendin Sandra is maatschappelijk werker – zij kan ons helpen. We zullen het de politie vertellen, maar voorzichtig. De kinderen zijn doodsbang voor ze. »
Josh aarzelde even en knikte toen. « Oké. Maar morgenochtend praten we eerst met Sandra en de politie. »
Met Sandra’s hulp regelden ze een pleeggezin voor Stacey en Jason. Ze overtuigde de autoriteiten ervan dat het veilig was, en ze stemden toe.
Een maand later begonnen Kimberly en Josh met de adoptiepapieren. Het duurde even, maar uiteindelijk waren Stacey en Jason officieel hun kinderen. Het stel, dat zelf geen kinderen kon krijgen, had eindelijk het gezin waar ze van droomden: twee kinderen en een hondje.
En voor Stacey en Jason maakte de nachtmerrie van het verlies van hun ouders langzaam plaats voor een nieuw leven: een thuis waar ze konden rekenen op liefde, veiligheid en saamhorigheid.
Wat kunnen we van dit verhaal leren?
- Liefde is wat een gezin maakt. Josh en Kimberly besloten Jacob en Stacey te adopteren en hen als hun eigen kinderen op te voeden.
- Een beetje waakzaamheid kan iemands leven redden. Dankzij Kimberly’s zorg voor Stacey hoefden het kleine meisje en haar broertje niet langer te overleven op restjes en in een verlaten garage te wonen.
Let op: Dit verhaal is geïnspireerd op het verhaal van onze lezer en geschreven door een professionele schrijver. Eventuele gelijkenissen met bestaande namen of locaties berusten op puur toeval. Alle afbeeldingen dienen slechts ter illustratie.
