Ongelooflijk genoeg heeft Megan, ondanks de immense lichamelijke beperkingen en twee decennia van herstel, manieren gevonden om delen van haar oude leven weer op te pakken. Onlangs maakte ze een triomfantelijke terugkeer naar een bowlingbaan – een plek waar ze sinds haar tienerjaren niet meer was geweest.
“Ik bowlde een strike bij mijn allereerste poging,” deelde ze. “Mijn vrienden gilden en klapten en juichten als gekken. Ze vierden niet alleen de strike. Ze vierden alles wat ik heb overleefd.”
Nu is Megan gefocust op het aanpassen aan haar “nieuwe lichaam,” voortdurend ontdekkend waar ze nog steeds toe in staat is. “Het is niet gemakkelijk,” geeft ze toe. “Maar ik ben altijd verrast door wat ik nog kan bereiken.”
