De vrouw sloot even haar ogen, alsof ze haar kracht verzamelde. Ze knikte langzaam. Ze wist dat de tijd haar inhaalde en dat sommige waarheden niet langer verborgen mochten blijven.
De man opende de doos voorzichtig, alsof hij bang was het verleden te beschadigen. Binnenin lag een klein, handgemaakt lappenpoppetje. Daarnaast een grote stapel geld, zorgvuldig bijeengebonden. Zijn adem stokte. Hij keek haar aan, verward, zoekend naar uitleg.
“Wat betekent dit?” vroeg hij zacht. “Waarom een pop… en waarom al dat geld?”
De vrouw glimlachte zwak, haar stem nauwelijks hoorbaar.
“Toen wij trouwden,” fluisterde ze, “gaf mijn oma mij een raad die mijn leven zou veranderen. Ze zei: ‘Als je boos bent op je man, schreeuw dan niet. Kwets hem niet met woorden. Maak in plaats daarvan een klein poppetje tot je hart weer rustig is.’”
