Dit moment van familievreugde had door een ongepaste opmerking in een fiasco kunnen veranderen. Door moedig in te grijpen, herstelde Camille de ware waarde van deze gedenkwaardige gelegenheid en transformeerde ze een delicate situatie in een moment van gedeelde waarheid.
Wat gebeurde er vervolgens? Een moment van pure oprechtheid, **dat de diepste krochten van de ziel raakte**, **onvergetelijk**… dat een onuitwisbare indruk achterliet op iedereen die erbij was.
Woorden die sporen achterlaten
De sfeer was magisch. De bruidskleding, de bloemstukken, de zachte achtergrondmuziek, het vrolijke gelach… Het feest was **een aaneenschakeling van ontroerende momenten**. Toen volgden de langverwachte speeches.
De biologische vader van de bruid, **niet erg aanwezig in haar dagelijks leven maar altijd klaar om te schitteren bij officiële gelegenheden**, stond op en pakte de microfoon. *“Ik heb er altijd van gedroomd mijn dochter een weelderige bruiloft te kunnen geven. Vandaag is die droom uitgekomen. Het is gewoon de rol van een vader,”* verklaarde hij vol zelfvertrouwen.
Het publiek applaudisseerde enthousiast. Maar Camille bleef als aan de grond genageld staan, met een zwaar hart. Want deze bewering was misleidend. Volledig onjuist.
