De eerste nacht is vaak de langste. Terwijl de vier kleine ademhalingen de kamer met warme lucht vulden, besloot de moeder van vier de telefoon op te nemen. Aan de andere kant klonk een kort « Ik kom eraan ».
De volgende dag arriveerde haar vader, versleten maar rechtop. Hij leegde zijn zakken op tafel en inspecteerde het huis. Een zaag, een paar planken en wat spijkers markeerden toen het begin van een nieuwe start. « We gaan dit allemaal laten plakken, je zult zien, » zei hij, terwijl hij zijn dochter op de schouder klopte.
De jaren verstreken en de kinderen werden langzaam volwassen. Petja leerde hout hakken, Masja insecten observeren. Lena las onder de appelbomen terwijl Oleg rende tot hij buiten adem was. Grootvader leidde hen zonder ooit zijn stem te verheffen. « Je leert door te kijken, niet door te schreeuwen , » herhaalde hij.
De moeder van haar kant was weer aan het werk gegaan op het postkantoor, ook al was er met vier kinderen om te onderhouden aan het eind van de maand niet veel meer over. De kinderen aten weinig, maar nooit zonder liefde. « Het is niet veel, maar het is van ons, » zei ze, terwijl ze het brood op tafel zette.
