Een zachte reflectie
Verdriet zegt ons vaak dat we ‘verder moeten gaan’, maar echte genezing vraagt iets anders – om verder te gaan met de herinneringen, niet zonder.
Het bewaren van een paar dierbare stukken uit de kast van een geliefde betekent niet dat je gevangen zit in het verleden. Het betekent dat je een brug slaat tussen het leven dat je deelde en het leven dat je moet voortzetten.
Op een dag open je die kast weer. De pijn zal er nog steeds zijn, maar het zal zachter zijn. Je zult door tranen heen glimlachen, je de warmte herinneren van wie ze waren en je realiseren dat wat je hebt bewaard niet alleen kleding is – het is een verhaal, een aanraking, een hartslag bewaard in stof.
Liefde vervaagt immers nooit helemaal. Het blijft hangen – in mouwen gestikt, in zakken gevouwen en om ons hart gewikkeld.
