Het zal niemand verbazen dat ik geen bewerkt rundvlees meer eet. Ik associeer de geur en zelfs de aanblik ervan nu met de fysieke pijn en het psychische leed van kanker, waardoor ik er fysiek ziek van word. Mijn man en kinderen eten het ook niet meer. Hun aanvankelijke, luide geklaag over het missen van hun favoriete pepperoni-pizza hield abrupt op toen ik het directe verband tussen pepperoni en het risico op kanker duidelijk maakte.
Hoewel het bemoedigend is om te zien dat nitrietvrije alternatieven, zoals Finnebrogue Naked Bacon in het Verenigd Koninkrijk, in de winkels verschijnen, vertegenwoordigen ze nog steeds een klein deel van de markt. Uiteindelijk kunnen we er niet op vertrouwen dat voedingsbedrijven dit probleem vrijwillig zullen oplossen, aangezien het elimineren van nitrieten voor hen fundamenteel onrendabel is. In plaats daarvan is het de verantwoordelijkheid van de overheid om veranderingen af te dwingen, duidelijke waarschuwingslabels te plaatsen en uitgebreide campagnes voor de volksgezondheid te lanceren.
Consumenten hebben echter ook macht, door bewust hun vleesconsumptie te verminderen en een onwrikbare voorkeur uit te spreken voor chemicaliënvrije alternatieven. Net zoals scharreleieren uiteindelijk een standaard in de detailhandel werden, zullen deze gezondere producten pas de norm worden als de vraag van de consument de markt dwingt te veranderen. Ik heb het geluk dat ik leef, maar honderdduizenden mensen sterven elk jaar aan darmkanker – een ziekte die maar al te vaak terug te voeren is op het bewerkte rundvlees in ons dieet. De enorme frequentie van deze vermijdbare sterfgevallen is onacceptabel en we moeten nu daadkrachtig optreden.
