Erkenning elders
Bij de marine was het anders. Mijn superieuren, mijn bemanningen, mijn onderofficieren wisten wie ik was. Ze kenden mijn strengheid, mijn vermogen om te beslissen, om vol te houden als alles faalt. Daar was ik niet onzichtbaar.
Bij mijn ouders thuis was ik dat altijd.
Toen Ethan vroeg of ik naar zijn SEAL-ceremonie wilde komen, stemde ik toe. Niet uit verplichting. Uit respect voor hem. Hij was nooit het probleem geweest.
Ik wist wat ik die dag zou dragen: mijn dienstkleding. Met zijn insignes, zijn versieringen, zijn geschiedenis. Een verhaal dat mijn ouders nooit hadden willen lezen.
