Wanneer een geliefde overlijdt, voelen veel mensen een instinctieve drang om hem of haar aan te raken, de hand vast te houden of een laatste kus te geven. Deze gebaren zijn diep menselijk en geworteld in liefde, verdriet en de behoefte aan afsluiting. Er bestaan echter veel misverstanden over wat medisch gezien veilig is na een overlijden. Hoewel professionals ernaar streven een balans te vinden tussen medeleven en gezondheidsvoorzorgsmaatregelen, blijven mythes vaak hardnekkig bestaan – soms leidend tot onnodige risico’s voor families.
Hieronder staan enkele van de meest voorkomende mythen over het kussen of aanraken van overledenen, en wat de wetenschap hierover zegt.
Mythe 1: « Er is geen gezondheidsrisico meer zodra iemand is overleden. »
Dit is een van de meest voorkomende misvattingen. Hoewel een overleden lichaam niet meer « leeft » zoals een ziek persoon, kunnen bepaalde bacteriën en virussen nog enige tijd na het overlijden aanwezig zijn. Afhankelijk van de doodsoorzaak kunnen sommige ziekteverwekkers actief blijven op de huid of in lichaamsvloeistoffen.
Medische professionals beoordelen elke situatie individueel. In veel gevallen kan kortdurend, niet-invasief contact als een laag risico worden beschouwd, maar het is nooit automatisch risicovrij.
Mythe 2: « Als de persoon niet aan een infectie is overleden, is het volkomen veilig om hem of haar aan te raken. »
