En toch, achter de verschrikkelijke gebeurtenissen die de krantenkoppen zullen halen, blijft een vraag overeind: wat had er nodig geweest om alles anders te laten verlopen? Een woord, een luisterend oor, een helpende hand?
Want voordat hij een moordenaar was, was Dahmer een onzichtbaar kind, een tiener zonder richting, een jongeman naar wie niemand echt omkeek.
Tientallen jaren later volgen documentaires en series zijn levensverhaal. Sommigen kijken voor de spanning, anderen om het te begrijpen. Allen zien een spiegel: die van wat een mens kan worden als hij de weg kwijt is en niemand hem meer kan tegenhouden.
Een les in menselijkheid
Dit verhaal gaat niet over een monster, maar over een kind dat door tederheid vergeten is. Het herinnert ons eraan dat het kwaad niet uit het niets ontstaat: het groeit vaak in de stilte van huizen die te stil zijn.
Want achter elk duister verhaal schuilt altijd een kind dat er alleen maar van droomde geliefd te worden.
