Hij besefte dat de wereld vaak het zichtbare viert, terwijl het onzichtbare wordt genegeerd. Daarbij vergeet hij dat de machtigste krachten – genade, opoffering en bescherming – stilletjes in de schaduw opereren, zonder erkenning of lof.
De oudere engel keek vol trots naar zijn metgezel, wetende dat deze ene ervaring zijn geest had veranderd in grotere wijsheid en een genuanceerder begrip van menselijk lijden en goddelijke bedoeling.
Samen liepen ze naar de horizon, terwijl ze zegeningen in de wind fluisterden en een spoor van hoop achterlieten voor degenen die hun hart hadden geraakt tijdens hun korte aardse bezoek.
De rijke man vroeg zich uiteindelijk af waarom zijn fortuin nooit groeide, ondanks zijn tomeloze hebzucht. Het arme echtpaar ontdekte daarentegen onverwachte zegeningen van buren die geraakt waren door hun tegenslag, maar zich er niet van bewust waren dat engelen waren tussenbeide gekomen om hun levens te beschermen.
Het verhaal van de twee engelen is een tijdloze herinnering dat vriendelijkheid in onverwachte vormen kan terugkeren, dat lijden ons kan beschermen tegen onzichtbare gevaren en dat ware gerechtigheid vaak verborgen zit achter gebeurtenissen die door de mens niet begrepen kunnen worden.
En terwijl de engelen in de verte verdwenen, bleef er één waarheid zachtjes gloeien in het hart van de jonge engel: de wereld is niet altijd eerlijk op het eerste gezicht, maar de goddelijke gerechtigheid slaapt nooit.
