Wanneer de behoeften van een kind zelden worden erkend, kan het opgroeien tot een volwassene die het moeilijk vindt om voor zichzelf op te komen. Grenzen kunnen onbekend of zelfs egoïstisch aanvoelen. Daardoor kunnen ze situaties toestaan die hen uitputten of een ongemakkelijk gevoel geven, simpelweg omdat voor zichzelf opkomen te riskant voelt.
12. Een neiging tot onderling afhankelijke patronen
Sommige volwassenen reageren op emotionele tekortkomingen in hun jeugd door overdreven verantwoordelijkheid te nemen voor de gevoelens van anderen. Ze geloven wellicht dat ze nodig moeten blijven om gewaardeerd te worden. Daardoor verwaarlozen ze soms hun eigen behoeften en besteden ze meer energie aan de zorg voor anderen dan aan die voor zichzelf. Dit patroon komt vaak voort uit een gul hart, gevormd door vroege copingstrategieën.
Een hoopvolle herinnering
Het herkennen van deze eigenschappen gaat niet over schuld toekennen. Het gaat erom te begrijpen hoe ervaringen uit de vroege jeugd doorwerken in de volwassenheid en hoe bewustwording tot heling kan leiden. Veel mensen die opgroeiden zonder stabiele emotionele steun ontwikkelen uiteindelijk gezondere patronen, bouwen ondersteunende relaties op en ontwikkelen een sterk innerlijk zelfvertrouwen. Met tijd, reflectie en compassie kunnen oude patronen worden vervangen door gezondere, evenwichtigere patronen.
