Toen ze opstond om te vertrekken, keek ze hem nog een laatste keer aan.
“Ik wacht op je, hoor. Je komt niet zo makkelijk weg met dit duet.”
Hij glimlachte, zijn stem brak van emotie. « Daar had ik nooit aan gedacht. »
En toen de deur zachtjes achter haar dichtviel, keek Tom naar de bladmuziek die op zijn borst rustte. Geen podium, geen publiek. Alleen een belofte. En de echo van een lied dat alleen op hem wachtte.
Hij had zijn laatste couplet nog niet gezongen – nog niet.
