Tom Jones in tranen door Adele’s verrassingscadeau: « Ik ben er nog niet klaar voor om te gaan… » 🎶💔
Tom Jones lag met een ernstige infectie in bed en moest zich aan strikte rust houden. Die ochtend, toen het zwakke licht door het ziekenhuisraam naar binnen viel, klopte een verpleegster zachtjes op de deur.
« Er is iemand langsgekomen om je te bezoeken. Ze zeiden… dat het het laatste was wat ze voor je konden doen. »
Adele kwam binnen.
Ze droeg een lange zwarte jas, haar gezicht was subtiel opgemaakt en haar ogen glinsterden lichtjes. In haar handen hield ze een zorgvuldig gepolijste mahoniehouten doos.
‘Ik weet dat je niet graag de aandacht trekt,’ zei ze met een zachte, emotionele stem, ‘maar ik moest je dit gewoon brengen.’
Binnenin: een nieuwe versie van het legendarische Green, Green Grass of Home , volledig opnieuw gearrangeerd door Adele – vergezeld van een handgeschreven briefje:
“Zing het met me mee… als je je beter voelt. Ga nu nog niet weg. De muziek heeft jouw stem nog nodig.”
Tom pakte de bladmuziek met trillende handen op. Toen kon hij zich niet langer inhouden, begroef hij zijn gezicht in het kussen… en barstte in tranen uit.
Geen schijnwerpers, geen applaus. Gewoon een jonge artiest die bescheiden het stokje doorgeeft aan een legende.
In de stilte van die ziekenkamer klonk de liefde voor muziek luider dan welk succes dan ook.
En toen begreep Tom het…
Het was nog niet tijd om afscheid te nemen.