Een onverwachte verzoening
Met tranen in haar ogen houdt de jonge vrouw de brief nog steeds vast als haar vader binnenkomt. Hij staat op het punt om te spreken, als hij de geopende envelop in zijn handen ziet. Hij stopt. Zijn gelaatstrekken veranderen. Zonder een woord ploffen ze neer op de oude bank – inmiddels veel meer dan een meubelstuk – en delen een zeldzaam moment: van stilte, begrip… en vrede.
Sommige nalatenschappen worden niet gemeten in aantallen, maar in de tederheid die we achterlaten.
