Ik heb mezelf altijd als een vertrouwensvolle ouder beschouwd. Ik bemoei me zelden met andermans zaken en ik denk dat mijn dochter dat ook weet.
Vertrouwen kan echter soms op de proef worden gesteld, zoals die zondagmiddag toen ik gelach en gedempte stemmen achter haar gesloten slaapkamerdeur hoorde.
Mijn dochter is veertien, en haar vriendje – ook veertien – is beleefd, zachtaardig en verrassend respectvol voor een tiener.
Hij begroet ons elke keer als hij aankomt, trekt zijn schoenen uit bij de deur en bedankt me als hij naar huis gaat.
Elke zondag komt hij langs en brengen ze uren samen door op haar kamer. Ik herinner mezelf eraan dat ze gewoon wat aan het rondhangen zijn, maar als het gegiechel verstomt en de deur stevig dicht blijft, slaat mijn fantasie op hol.
Die dag probeerde ik ontspannen te blijven en haar de privacy te geven die ik haar altijd beloof.
