« Dus, Vince, is je Grace een slang of je wettige vrouw? » Vroeg Lara met een kokette glimlach, haar vraag geheel retorisch.
Wat was zijn vrouw, Grace, vergeleken met haar? Een korte, muisachtige vrouw met een jongensachtig kapsel die nooit make-up droeg en in sneakers en spijkerbroeken leefde. Haar enige goede eigenschap waren haar grote, bruine, hinde-achtige ogen. Zielig. Lara, aan de andere kant, was een meesterwerk: lang, platinablond haar, een nauwsluitende mini-jurk en stiletto’s die een man gek konden maken.
‘Kom op, Lara,’ antwoordde Vince, met een laag gegrom. « Denk je dat ik een soort gepikte echtgenoot ben? Een man bepaalt waar, wanneer en met wie hij ontspant. Het appartement staat op naam van mijn moeder. Grace kent haar plaats. »
Vince, een gezette en kalende taxichauffeur van midden dertig, had zijn jeugdige charme al lang geleden verloren. Hij was het soort man dat een hoogtepunt bereikte op de middelbare school en de rest van zijn leven verzuurde. Zijn vrouw, Grace, was saai geworden, vooral na de geboorte van hun zoon, Michael. Ze was altijd moe, altijd bezorgd. Hij had opwinding nodig. Hij had een vrouw als Lara nodig.
Zijn moeder, Irene, was zijn trouwe bondgenoot. Ze verachtte Grace en had hun zoon, Michael, nooit als haar eigen kleinzoon geaccepteerd, en noemde hem vaak een ‘zwerfhond’. Irene’s eigen man had haar jaren geleden verlaten, maar niet voordat hij haar twee appartementen had gegeven, waardoor ze een leven van comfortabele vrije tijd kon leiden. Toen Vince Grace mee naar huis had genomen en er een baby was verschenen, had Irene de wet vastgelegd: de volledige markthuur betalen, of weggaan.
De druk was enorm geweest. Grace, die een rijzende ster was geweest bij een uitgeverij, moest freelance proefleeswerk vanuit huis aannemen om de eindjes aan elkaar te knopen. De kinderwagen, de wieg, de kleertjes – ze had het allemaal zelf gekocht.
‘Geef me gewoon nog een kans,’ had Vince haar gesmeekt na een van zijn eerdere affaires. Om zijn oprechtheid te bewijzen, had hij een familie-uitstapje voorgesteld. « Ik heb een prachtige hut gehuurd voor de zomer. Alleen wij drieën. Het zal mooi zijn. Je zult zien, alles zal veranderen. »
Grace, die zich vastklampte aan de geest van de knappe jongen voor wie ze was gevallen op hun reünie van de middelbare school, had toegestemd.
Wat ze niet wist, was dat dit allemaal deel uitmaakte van een minutieus wreed plan. Vince was niet van plan om met het gezin op vakantie te gaan. Hij was een ontsnapping aan het plannen. Hij was moe van zijn zeurende vrouw, en nog meer moe van zijn aanmatigende moeder. Hij had geld nodig, en daar had hij ook een plan voor.
