‘Lied was gezegend’
De hypnotiserende harmonieën in het tijdloze nummer werden akoestische magie nadat het in 1956 was opgenomen door de Five Satins “op een paar bandrecorders” in de ijskoude kelder van St. Bernadette’s Church in New Haven, Connecticut.
“Omdat we het in de kerk deden,” zei Parris in een interview in 2013 met het radioprogramma ‘Doo Wop Revival’ in Florida, ”denk ik dat het nummer gezegend was. En ik ook… het duurde heel lang.”
Helaas duurde het liedje langer dan Parris’ relatie met Marla.
“Ze ging naar Californië om haar moeder te bezoeken…Ze kwam nooit meer terug,” zei hij.
Tijdloos nummer
Hoewel “In the Still of the Night” de hitlijsten beklom en een hoogtepunt bereikte op #24 in de Billboard Hot 100, was de echte blijvende kracht niet in de hitlijsten, maar in hoe het aansloeg bij de luisteraars. Het nummer werd een hoofdbestanddeel van schoolfeestjes, romantische avonden en later, oldies afspeellijsten. Het gaf perfect de dromerige, hartelijke sfeer weer van de jeugdcultuur van de jaren 1950.
Hoewel het aanvankelijk slechts een bescheiden hit was, vormde de kenmerkende opening van het nummer, “Shoo-doo-shoo-be-doo,” in combinatie met de aangrijpende melodie en de zijdezachte zang, de basis voor een nummer dat generaties zou overstijgen.
In de loop der jaren werd “In the Still of the Night” gecoverd door talloze artiesten, waaronder The Beach Boys, Debbie Gibson en Boyz II Men, de laatste twee introduceerden het nummer bij een nieuwe generatie.
