Maya’s zorgvuldig opgebouwde kalmte stortte in. Haar gezicht verslapte bij het ontluikende, angstaanjagende besef dat ik alles wist. Ze probeerde haar kalmte te bewaren en een geestig antwoord te formuleren, maar haar ogen waren gefixeerd op het bevlekte, giftige glas op de vloer. Het was geen moordwapen meer; het was een tikkende tijdbom vol bewijs.
Met een gesmoorde kreet van pure wanhoop sprong ze naar voren, haar handen uitgestrekt als klauwen, wanhopig probeerde ze het glas te grijpen, het te breken, zich te ontdoen van het enige dat haar kon veroordelen.
« Raak dat niet aan! » beval ik met scherpe, luide stem. Ik stond snel op van mijn stoel en trok het zware tafelkleed – en alles wat erop lag – buiten haar bereik.
Op datzelfde moment werd de nacht opengescheurd door het gehuil van politieauto’s. Het geluid werd luider, kwam dichterbij en hield abrupt op buiten. De gasten snakten naar adem toen de voordeuren openvlogen en politieagenten, vergezeld door een forensisch team in witte jassen, de eetzaal binnenstormden.
Ze gingen meteen aan tafel zitten, hun focus was direct en professioneel.
“Mevrouw Sarah Miller?” vroeg een rechercheur met een streng gezicht, terwijl hij de chaotische scène overzag.
« Ja, » zei ik met vaste stem. Ik wees naar het met jus bevlekte glas, dat ik nu veilig omhoog hield. « Dat is het rapport. En dit wijnglas is het bewijs van poging tot moord. Ik raad je aan er voorzichtig mee om te gaan. »
Maya werd onmiddellijk door twee agenten gegrepen. Haar verwoede pogingen om haar tegen hun stevige greep te verdrijven, waren zinloos.
Ik keek naar mijn zus, nu ingetogen en geboeid, haar prachtige jurk in wanorde, haar gezicht een masker van ongeloof en pure, onvervalste haat. « Je wilde dat ik dit opdronk zodat je gezelschap kon hebben, » zei ik, mijn stem koud en helder. « Maar ik heb nu nog een cadeau voor je, Maya. Heel, heel lang om na te denken over wat je hebt gedaan. »
Op dat moment kwam Mark, Maya’s echtgenoot, achter de politie aanlopen, zijn gezicht getekend door een pijn zo intens dat het moeilijk was om ernaar te kijken. Hij ging niet naar zijn vrouw toe. Hij keek haar aan met een blik van diepe minachting en verdriet. Hij had het geheim van zijn vrouw verraden om mijn leven te redden, een daad van onmogelijke moed en fundamenteel menselijk fatsoen.
De gevolgen waren snel en volledig. Maya werd gearresteerd voor poging tot moord. Het forensisch team bevestigde de aanwezigheid van een dodelijk, snelwerkend gif in het wijn-jusmengsel. Ik was veilig en als enige overgebleven erfgenaam behield ik mijn volledige erfenis.
Ik draaide me om en omhelsde mijn dochter, die in de hoek van de kamer door haar oppas werd getroost. Emily was nog steeds geschokt, maar ze was veilig.
« Je hebt mama’s jurk niet verpest, Emily, » fluisterde ik in haar oor, terwijl ik haar kleine, warme lichaampje stevig tegen het mijne aandrukte. « Je hebt mama’s leven gered. Je bent mijn kleine redder. »
Ik keek terug naar de lege stoel waar Maya had gezeten. Haar hebzucht was een gif geweest, een gif dat ze in een kristallen glas had proberen te serveren. Maar de onhandige, mooie en onvoorspelbare kracht van de simpele, liefdevolle onschuld van een kind was het sterkste tegengif gebleken.
