Mijn man deed iets wat niemand had verwacht.
— Mam, — zei hij vastberaden, — je verliet nu meteen deze bruiloft.
Mijn schoonmoeder verstijfde, probeerde iets tegen te werpen, maar hij ging verder:
— Je respecteert mijn keuze en mijn gezin niet. Ik ben alles klaar voor haar op te geven. En vergeet niet – ooit verkeerd jij zelf in een mysterieuze situatie, en vader gehouden van je, ondanks alles.
Er viel een stilte in de kerk. Mijn schoonmoeder, bleek geworden, wendde zich af en liep, terwijl ze haar tranen wegveegde, naar de uitgang. Gasten fluisteren – wezenlijk origineel, anderen stemmend.
Mijn man gewonnen gewoon mijn hand en fluisterde:
— Alles komt nu goed. Wij zijn samen.
