De middagzon scheen door de ramen van de kathedraal en verspreidde kleurrijke reflecties over de marmeren vloer. Gasten vulden de kerkbanken, gonzend van opwinding naarmate de ceremonie naderde. De lucht rook naar verse rozen en er klonken gefluisterde gesprekken door de menigte. Bij het altaar trok Thomas zijn stropdas recht, met klam aanvoelende handpalmen en een hart dat bonkte van liefde en zenuwen voor zijn aanstaande bruid Emily.
De entree van de bruid.
Toen de organist de eerste akkoorden van de bruidsmars aansloeg, richtten alle ogen zich op de entree. Emily verscheen, stralend in haar vloeiende, ivoren jurk. Haar vader, met tranen in de ogen van trots, leidde haar door het gangpad. Thomas’ hart zwol van emotie. Maar toen ze dichterbij kwam, maakte zijn aanbidding plaats voor verwarring.
Een mysterieuze beweging.
Halverwege het gangpad begon Emily’s jurk te rimpelen alsof er een golf over de stof bewoog. Thomas knipperde met zijn ogen, denkend dat het een speling van het licht was, maar de beweging bleef aanhouden. Gasten mompelden en snakten naar beter zicht. Emily, sereen en glimlachend, keek Thomas recht in de ogen. De rimpeling werd sterker en een gast in de buurt snakte naar adem, die zich snel verspreidde. Thomas’ gezicht vervaagde van kleur terwijl hij probeerde het tafereel te bevatten.
De Bron Onthuld
Emily bleef even staan en voelde de spanning in de kamer. Haar vader duwde haar naar voren en fluisterde haar bemoedigende woorden, maar ze bleef als aan de grond genageld staan. Een zacht geritsel weerkaatste vanuit haar jurk, als bladeren die door de wind bewogen.
