Die dag moest alles perfect zijn: bloemen, muziek, gasten in nette kostuums en de fonkelwitte jurk van de bruid.
De bruidegom was gelukkig uit, naast hem zijn trouwhond Roy, die hij had getraind om hem overal te vergezellen. Roy was een rustige, vriendelijke hond, een echte vriend die de man zelfs als een familielid werd beschouwd.
Maar de bruid vond Roy duidelijk niet leuk. Ze voor haar wenkbrauwen als de hond dichtbij kwam, klaagde dat hij “naar hond rook” en eiste dat hij ver weg werd gehouden. De vermoedelijke poging om de situatie te vermijden en te zeggen dat Roy het feest niet zou verpesten, maar de bruid was sterk.
Tijdens het feest de bruid zich steeds pijnlijker: ze schreeuwde tegen de moeder van de bruid, lachte grof een cadeau van een gast uit en dronk vervolgens overmatig veel champagne. De bruidegom schaamde zich voor haar gedrag, maar hij probeerde zich in te houden – het was vooral een bijzondere dag.
Maar toen gebeurde er iets onverwachts 😲De hond biet plotseling in de arm van de bruid, hoewel hij daarvoor altijd rustig en aanhankelijk was geweest. De bruid begon te bestaan, een fles om de hond te slaan, maar toen kwam de bruid ertussen. Toen hij veroorzaakte waarom de hond de bruid had gebeten, annuleerde hij de bruiloft gewoon.
De climax vond plaats toen Roy rustig naast zijn eigenaar stond. De bruid rende naar de hond toe en, terwijl ze de bruidegom recht in de ogen keek, trapte ze expres op Roys staart. De hond piepte en bieten uit zelfverdediging in de arm van de bruid. Iedereen versijfde.
De bruid schreeuwde van de pijn, greep een fles van de tafel en hief die op, klaar om de hond te slaan.
— Raak mijn hond niet aan, jij hebt hem zelf uitgedaagd! — zei de bruidegom scherp.
— Ik trapte per ongeluk op zijn staart! — riep de bruid, haar gezicht van woede.
— Per ongeluk? — keek de bruidegom haar recht in de ogen. — Ik heb alles gezien. Wilde je hem ook per ongeluk met die fles slaan?
De bruid stond herhaaldelijk en zich te verdedigen:
— Ik wist niet wat ik deed, mijn arm deed pijn. Het was de schok.
De bruidegom ging naast Roy zitten, die beefde en zijn oren platlegde.
— Welke schok? — zei hij kil. — Sla jij altijd degene die beschadigd zijn?
De bruid stond daar, haar losse handklemmen, maar ze vonden geen woorden.
De bruidegom stond op en zei met een rustige stem:
— Er komt geen bruiloft.
Hij omhelsde Roy stevig, die zijn hand vond hij ook bedankte voor de bescherming, en de gasten, nog steeds in shock, keken elkaar maar alleen aan.
Wat denk jij, handelde de bruid juist?
