Braden had al meer overwonnen dan de meeste mensen in hun hele leven meemaken. Tot zijn vijfde had hij een rollator nodig om zich te verplaatsen. Door jarenlange therapie, vastberadenheid en pure wilskracht leerde hij uiteindelijk zelfstandig lopen. Toen hij ouder werd, sloot hij zich aan bij de burgerluchtpatrouille in Owensboro, Kentucky. Maar hij was nog lang niet klaar met het nastreven van grotere dromen.
De droom die hij al zo lang als hij zich kon herinneren koesterde, was om brandweerman te worden – iemand die zich rechtstreeks in gevaar begeeft om anderen te beschermen. Nu, op 22-jarige leeftijd, is die droom geen droom meer. Braden is nu vrijwillig brandweerman bij de brandweer van Moseleyville en draagt met trots het uniform dat hij ooit alleen van een afstand bewonderde. Zijn reis ging niet alleen over overleven; het ging erom de persoon te worden die hij altijd al in zichzelf zag.
