Stel je nu voor dat jij Ricky bent.
Gevangen zit terwijl je onschuldig bent. Gestraft worden voor een misdaad die je niet hebt begaan. Afscheid nemen
van je jeugd, je ouders en je vrienden, en slapen in een cel die geen onderscheid maakt
tussen dag en nacht.
Zou jij de persoon die je onrecht heeft aangedaan hebben vergeven?
Zou jij naar de mensen toe zijn gegaan en hebben gezegd: ‘Het gaat goed met me ’?
Of zou je vervuld zijn geweest van woede en een verlangen naar wraak?
Dit is de vraag die Ricky voor ons allemaal achterliet.
Een vraag die geen antwoord behoeft, maar eerder diepe overpeinzing
. Ricky Jacksons verhaal is er een van pijn, geduld en geloof.
Hij bracht meer dan veertig jaar in de gevangenis door, maar hij kwam er zuiver, edelmoedig en kuis uit.
Hij vergaf, glimlachte en begon opnieuw.
Hij leerde ons dat gerechtigheid weliswaar kan worden uitgesteld, maar nooit sterft.
En dat de zwaarste gevangenissen niet die zijn die met stenen zijn gebouwd, maar die met leugens, haast en nalatigheid. Wees
dus
voorzichtig om niemand onrecht aan te doen.
En wees voorzichtig om niet alles te geloven wat je zegt.
Want slechts één woord kan iemand veertig jaar gevangen houden.
Zou jij hem hebben vergeven als je in zijn plaats was geweest?
