Markie Post was niet zomaar een bekend sitcomgezicht – ze straalde een warmte uit die mensen nog lang na de aftiteling bijbleef. Ze bezat die zeldzame mix van charme, intelligentie, oprechtheid en een moeiteloos gevoel voor komische timing, waardoor ze in elke rol die ze speelde opviel. Zelfs als je alleen maar herhalingen van haar werk zag, had ze een aanwezigheid die je even deed stilstaan en glimlachen. Ze voelde authentiek aan. Ze voelde vriendelijk. En haar overlijden in 2021, op slechts 70-jarige leeftijd, voelt nog steeds als het verlies van een stralend licht dat veel te vroeg is heengegaan.
De laatste vier jaar van haar leven vocht ze een meedogenloze strijd tegen kanker. Toch bleef ze werken, bleef ze aanwezig en bleef ze ervoor kiezen om voluit te leven. Dat alleen al zegt genoeg over wie ze was: iemand die weigerde toe te staan dat de ziekte de dingen in haar leven die ze het meest liefhad, van haar afpakte.
De meeste mensen kennen haar vooral als Christine Sullivan in Night Court . Die serie was een uniek succes – scherpe dialogen, snelle humor en een cast die perfect op elkaar was ingespeeld, iets wat je zelden ziet bij sitcoms. En te midden van die chaos schitterde Markie. In 159 afleveringen, van 1985 tot 1992, bracht ze elke zin met oprechtheid en gemak. Ze speelde niet zomaar een personage – ze gaf vorm aan een van de meest memorabele tv-rollen van het decennium. Voor zoveel fans van de jaren ’70 en ’80 was zij het ideaal: grappig, slim, herkenbaar en opvallend mooi, zonder het ego dat daar vaak mee gepaard gaat.
Tientallen jaren later betrad ze de wereld van Chicago PD als Barbara « Bunny » Fletcher, waarmee ze opnieuw bewees dat ze niet beperkt was tot één tijdperk of stijl. Of ze nu komisch, dramatisch of iets daartussenin was, ze bracht diepgang en menselijkheid in elke scène.
