Sofia antwoordde zonder aarzeling:
– Dat het niet waar is. Dat er niets verloren gaat. Dat ze niet onzichtbaar zijn en niet te oud. Ze zijn gewoon rijp, net als wijn. En dat ze het recht hebben om opnieuw te beginnen wanneer ze maar willen.
Die avond, toen ze uit het raam keek naar de verlichte straten, trilde de telefoon weer.
Een bericht van een onbekend nummer:
“Verontschuldigen. Ik wist niet wat ik had… Tot ik je verloor.”A.
Sofia glimlachte een beetje. Ze verwijderde het bericht zonder antwoord. Toen deed ze het licht uit, wikkelde zich in een deken en dacht,
“Ik hoef niet gekozen te worden. Ik koos mezelf. En dat is genoeg.”
