“Mia…”
Mia richtte haar blik op haar schoot.
« Ik wilde niet dat hij zich vergeten zou voelen, mam, » zei ze.
Meneer Lewis gaf haar even de tijd voordat hij verder sprak.
Mia vertelde me dat toen ze hem eerder probeerde te bedanken, hij haar wegduwde. Maar in plaats van op te geven, bleef ze teruggaan, eten brengen en het in het geheim achterlaten.
Tranen stroomden nu rijkelijk over Sabines wangen. Ze reikte naar Mia en trok haar in haar armen.
« Oh, schat, » fluisterde ze in het haar van haar dochter. « Je bent… je bent zo goed. »
« Ik wilde alleen maar helpen, » zei Mia.
« Dat heb je gedaan. Echt waar. En ik ben zo trots op je. »
Het kleine meisje straalde.
« En jij… jij wist dat hij pijn had, en je hebt je niet omgedraaid. » Sabine glimlachte door haar tranen heen. « Je vader zou zo trots op je zijn, Mia. Het spijt me zo dat ik je zo vaak alleen laat, lieverd. Ik zal mijn diensten veranderen. Dat beloof ik. »
Meneer Lewis gunde hen hun moment en voelde iets dieps goeds in zijn borst. Dit ging niet alleen over een verdwaalde man die zijn weg terugvond. Het ging over een klein meisje dat weigerde hem te laten verdwijnen.
Dit werk is geïnspireerd op ware gebeurtenissen en mensen, maar is voor creatieve doeleinden gefictionaliseerd. Namen, personages en details zijn gewijzigd om de privacy te beschermen en het verhaal te versterken. Elke gelijkenis met bestaande personen, levend of overleden, of met daadwerkelijke gebeurtenissen is puur toeval en niet de bedoeling van de auteur.
