Egoïstisch? herhaalde ze. Omdat ik wil dat mijn mening telt?
Kom op, wuifde hij weg. Het is een familieregel. We kunnen ze niet in de steek laten.
Familieregel. Weer zo een mooi gezegde om haar mond te snoeren. Maar Lotte hield zich niet meer stil.
En mijn plicht tegenover mezelf dan? vroeg ze.
Dram niet, zuchtte hij. Het is geen probleem. Zet je computer gewoon ergens anders.
Geen probleem. Jaren moeite om haar werkplek in te richten geen probleem. Opeens zag ze haar man zoals voor het eerst.
Wanneer heb jij dit allemaal besloten? vroeg ze zacht.
Ik heb niks besloten, probeerde hij. Ik denk alleen na over opties.
Je liegt, zei ze. Je hebt het al met je ouders besproken, hè?
De stilze sprak boekdelen. Lotte zakte in haar stoel, probeerde het te laten bezinken.
Dus je hebt met iedereen gepraat, behalve met mij, constateerde ze.
Hou op, barstte hij uit. Wat maakt het uit met wie ik praat?
