Velen van jullie weten wat er met Ellis’ arme hoofdje aan de hand is, maar voor degenen die dat niet weten (en geen idee hebben wat plagiocefalie is), zal ik het even snel uitleggen… Plagiocefalie, ook wel bekend als het « platte hoofd syndroom », is een aandoening waarbij het hoofdje van een baby plat of misvormd is. De meest voorkomende vorm is positionele plagiocefalie. Dit ontstaat wanneer het hoofdje van een baby plat wordt door druk op dat gebied. Baby’s zijn kwetsbaar omdat hun schedel zacht en plooibaar is bij de geboorte. Sinds 1992, toen de vuistregel werd gewijzigd van het op de buik leggen van de baby naar het op de rug leggen, is plagiocefalie vrij algemeen geworden. Ellis’ hoofdje is niet zozeer plat als wel misvormd. Al heel vroeg begon Ellis haar voorkeur te geven aan haar rechterkant, altijd zuigend op de vingers van haar rechterhand en slapend met haar hoofd naar rechts. We merkten dat haar hoofdje enigszins asymmetrisch was en leek op (maar zeker niet zo erg als) de afbeelding hieronder.
We kochten een Noggin Nest voor haar autostoel en ledikantje – wat volgens mij wel een beetje hielp. We vermeden het om haar op haar rug te leggen, maar legden haar op haar buik of in haar wipstoeltje als we haar niet vasthielden. We probeerden haar rechterarmpje in te bakeren, zodat ze hopelijk op haar linkerhandje zou zuigen in plaats van op haar rechterhandje. We probeerden een sokje over haar rechterhandje te doen als ze sliep – ze zoog dan gewoon op haar handje door het sokje heen en het zou ‘s ochtends gewoon nat en koud zijn. We probeerden een lichtgevend geluidsspeeltje aan de zijkant van haar ledikantje te leggen om haar naar links te laten kijken… kortom, WE HEBBEN ALLES GEPROBEERD. Het punt is: als je een baby bent, doe je wat je wilt.
