Olga was lief als hij in de buurt was…
Te lief, nu hij erover nadacht.
— Irina, ik beloof je dat ik je nooit meer alleen met haar zal laten.
Nooit. — fluisterde hij vastberaden.
Die avond bleef Victor lang wakker, nadenkend.
Alle kleine details kwamen terug in zijn hoofd, die hij uit haast of de wens om verder te gaan had genegeerd.
‘s Ochtends, toen Olga beneden kwam voor het ontbijt, keek Victor haar anders aan.
Hij hield haar scherp in de gaten, elk gebaar, elke toon in haar stem.
En toen Olga, zonder dat ze doorhad dat hij keek, Irina’s hand veel te stevig vastpakte, met een valse glimlach op haar gezicht, begreep Victor het.
Zonder te twijfelen nam hij een besluit.
In de dagen die volgden pakte Olga haar spullen en de deur van het huis sloot definitief achter haar.
Irina glimlachte eindelijk weer.
Een oprechte, pure glimlach die Victors ziel met rust vulde.
Meer was er niet nodig.
Alleen zij twee, samen, zoals het hoorde te zijn.
Als je het verhaal leuk vond, vergeet het dan niet te delen met je vrienden!
Samen kunnen we de emotie en inspiratie verder verspreiden.
