Er wordt vaak gezegd dat geluk voortkomt uit het krijgen van kinderen. Maar is dit echt een universele waarheid? Wat als sommige vrouwen elders voldoening vinden? Ik ben 65, ik heb geen kinderen en ik ben intens gelukkig. Dit is geen gril of consequentie. Het is een bewuste keuze, die door de jaren heen is gegroeid.
Een gekozen leven, niet verdragen
Van jongs af aan heb ik nooit zo’n veelbesproken ‘moederinstinct ‘ gevoeld. Geen poppen in mijn kamer, geen dromen van kinderwagens of wiegjes. Wat me opwond was de wereld, ontdekking en vrijheid. Ik verlangde naar elders, een verlangen om te ontdekken, te begrijpen, te leren.
En toen mijn vriendinnen begonnen te praten over namen voor hun toekomstige baby’s, droomde ik van een vliegticket naar Tokio, een rugzaktocht door Patagonië of een keramiekwerkplaats in een klein dorpje in de Provence.
Opmerkingen die terugkomen… maar die wegglippen
Natuurlijk bleven de opmerkingen doorgaan:
“Je zult je later niet alleen voelen” ,
“Je zult het essentiële missen” ,
“Je zult er spijt van krijgen als je ouder wordt” …
Op mijn 30e zeiden mensen dat ik nog tijd had. Op mijn 40e dat ik misschien iets zou missen. Op mijn 50e dat de trein voorbij was . En vandaag, op mijn 65e, zijn sommige mensen nog steeds verbaasd dat ik me niet incompleet voel.
Maar de waarheid is dat ik me nog nooit zo verbonden met mezelf heb gevoeld.
Een leven rijk aan avonturen en ontmoetingen
Mijn leven is niet leeg geweest, integendeel. Het is rijk , levendig en kleurrijk geweest. Ik heb een fantastische carrière gehad, gedurfde keuzes gemaakt en fascinerende mensen over de hele wereld ontmoet. Ik heb liefgehad, soms waanzinnig, soms voorzichtig. Ik heb tot diep in de nacht gedanst in Lissabon, het noorderlicht in IJsland gezien, Italiaans geleerd op mijn zestigste en duizenden specialiteiten geproefd, waarvan ik de namen van sommige vergeten ben.
