Vandaag ben ik negenenzestig jaar oud. Mijn landgoed floreert. Emily is teruggekomen om met me samen te werken. De wijngaard is in goede handen.
Ik ben nooit hertrouwd. Misschien zal ik dat ook nooit doen.
Maar ik vertel dit verhaal zo vaak mogelijk. Vooral aan vrouwen. Vooral aan vrouwen die zelf iets hebben opgebouwd.
Het beschermen van wat je hebt, is geen gebrek aan zelfvertrouwen. Het is juist helderziendheid. Liefde wist machtsverhoudingen niet uit. Het verandert niet automatisch intenties.
Bepaalde informatie voor jezelf houden is geen manipulatie. Soms is het een kwestie van overleven.
Als ik vanaf het begin had onthuld dat ik de enige eigenaar was van een vermogen van meerdere miljoenen, was ik er misschien niet meer geweest. Of had ik misschien niets meer over.
Dit geheim gaf me tijd. Tijd om te zien. Tijd om te begrijpen. Tijd om te handelen.
Als mensen me tegenwoordig vragen wie de eigenaar is van Morrison Estate, antwoord ik zonder aarzeling:
« Het is van mij. Ik heb het gekocht. Ik heb het gebouwd. En het zal van mij blijven. »
Ik wandel altijd tussen mijn wijnranken bij zonsondergang. Ik proef elke jaargang. Ik neem elke beslissing zelf.
Misschien ben ik wel de enige.
Maar ik ben vrij.
En dat zou ik voor geen goud willen missen.
