Een leven in eenzaamheid
Vijfenzestig jaar oud geloofde Arthur dat zijn verhaal al geschreven was. Zijn vrouw, met veertig jaar verschil, vijf jaar eerder, liet een stilte achter die elk deel van zijn huis vulde. Afzonderlijke avonden zaten ze alleen bij de open haard, schaduwen die op de muren dansten, een gevoel dat liefde alleen bij de jongere jaren hoorde.
Maar vaak wachten ze op het moment dat het hart het verwacht.
Een ontmoeting die alles verandert
Op een herfstmiddag bezocht Arthur Richards oude vriendin. Ze werden onderbroken door Richards zachte lach, Clara, die van de universiteit kwam. Ze straalde, vol leven, en haar ogen straalden een vriendelijkheid uit die Arthur allang vergeten was op te lossen.
De dreiging van één-zijn bloeide tussen hen op, een warmte die tussen hen opbloeide. Er waren slechts korte gesprekken die tot diep in de nacht duurden. Ze ontdekten gedeelde passies: muziek, poëzie, de stille schoonheid van de natuur. Arthurs wijsheid ontmoette Clara’s jeugdige bewondering en samen legden ze een fundament dat noch ouderdom noch tijd gemakkelijk kon vernietigen.
Liefde tegen Verzet
Liefde tegen Verzet
Maar Richard, Clara’s vader, was doodsbang. « Je maakt de familie te schande! » donderde hij, terwijl hij Arthurs jongen van zijn dochter afpakte. Hij deed de deur op slot, verscheurde de brieven en weigerde daardoor naar voren te stappen. Maar liefde, eenmaal geboren, laat zich niet zo gemakkelijk onderdrukken.
