“Je bent me een handtekening schuldig. Er is een café op de hoek, als je tijd hebt.”
Het handschrift was onmiskenbaar herkenbaar.
Mijn hart stopte.
Eric.
Ik staarde aandachtig naar het briefje, overweldigd door gevoelens: nieuwsgierigheid, woede en iets wat ik nog niet kon noemen.
Ik wilde even het briefje verfrommelen en weggaan.
Maar in plaats daarvan haalde ik diep adem, pakte mijn jas en ging naar het café.
Ik zag hem meteen.
“Het is heel dapper om zo’ n briefje achter te laten,” zei ik, tegenover hem zittend.
Dapper of wanhopig?”antwoordde hij met een ironische glimlach.
“Ik wist niet zeker of je zou komen.”
“Ik wist het ook niet zeker”, gaf ik toe.
“Thea, ik moet je alles uitleggen. Wat gebeurde er op het eiland…
In het begin begreep ik Lana ‘ s ware bedoelingen niet.
Ze overtuigde me dat het allemaal voor jouw bestwil was.
Maar toen ik besefte wat ze echt van plan was, nam ik een USB-stick en stuurde het naar jou.”
Ik was stil.
“Toen Lana me hierin meesleepte, zei ze dat je te bescheiden was om je boek alleen te publiceren,” vervolgde Eric.
Ze beweerde dat je niet in je talent gelooft en iemand nodig hebt om je te verrassen en je werk naar een nieuw niveau te tillen.
Ik dacht dat ik je zou helpen.”
“Je verrassen?”Ik snauwde naar hem.
“Zeg je dat je mijn werk achter mijn rug hebt gestolen?”
“Dat dacht ik in het begin niet.
Toen ik de waarheid besefte, nam ik een USB-stick en wilde je vinden, maar je was al weg.”
“Was wat ik hoorde niet wat het leek?”
“Precies. Thea, toen ik de waarheid besefte, koos ik jou.”
Ik liet de stilte tussen ons vallen en wachtte tot de opwinding weer in mij opvlamde.
Maar dat is niet gebeurd.
Lana ‘ s manipulaties werden achtergelaten, en mijn boek werd gepubliceerd op mijn voorwaarden.
