Ter illustratie
. Op dat moment begreep ik het eindelijk. Alles wat ze meemaakte was niet het gevolg van zwakte, maar van een verlangen om te ontsnappen aan de vicieuze cirkel van rijkdom en luxe.
Haar vader keek naar mij en kneep stevig in mijn hand:
– « Bedankt dat je voor mijn dochter zorgt en haar een echt thuis geeft. Geld, auto’s en materiële bezittingen zijn slechts externe zaken. Wat het belangrijkst is, is je hart. »
Het hele dorp was verbijsterd. Dezelfde mensen die me ooit hadden bespot en vernederd, bogen nu zwijgend hun hoofd. Ze hadden nooit gedacht dat de « bedelaarster » die ze hadden veracht, eigenlijk de dochter van een miljardair was – en dat ik, een eenvoudige boer, de schoonzoon zou worden van zo’n machtige familie.
Maar voor mij deden die titels er niet meer toe. Ik keek alleen nog maar naar Hạnh en zag dezelfde puurheid in haar ogen als de dag dat we elkaar voor het eerst ontmoetten op de hoek van de markt. Ik wist toen dat ik, ongeacht haar status, niet van haar hield om haar verleden of haar achtergrond, maar om wie ze werkelijk was: een zachtaardige, nederige vrouw die me door de moeilijkste dagen van mijn leven had bijgestaan.
Vanaf die dag werd ons verhaal een legende in het dorp. Mensen stopten met roddelen en vervingen het door bewondering. Ik bedankte het lot simpelweg dat ik Hanh die wintermiddag, zoveel jaar geleden, mocht ontmoeten.
