De blik op haar gezicht toen ze de koelkast opende was absoluut onbetaalbaar. Ik had niet alleen vervangen wat we hadden gegeten; Ik had hun keuken gevuld met topmerken en biologische producten die ze nooit koopt. De kinderen waren opgewonden en kauwden vrolijk op hun favoriete snacks – precies degene die hun moeder meestal afdoet als ‘te duur’.
Mijn zoon keek beschaamd maar zei niets. En echt, wat kon hij zeggen zonder toe te geven hoe absurd het gedrag van zijn vrouw was? De kinderen bleven me bedanken en vroegen of ik het de volgende keer dat ik oppas nog een keer zou doen.
Ik bewaarde elke bon en liet ze netjes gestapeld op de toonbank liggen met een briefje waarin ik uitlegde wat ik had uitgegeven aan ‘geen freeloader zijn’. Het bleek dat het totaal meer was dan ze normaal gesproken in een hele maand aan boodschappen uitgeven.
