Op een dag vroeg Lotte zachtjes: ‘Mama, waarom vindt oma mij niet lief?’
Mijn hart brak opnieuw.
‘Oma is soms een beetje druk,’ zei ik voorzichtig, ‘maar jij bent heel lief en bijzonder.’
’s Avonds lag ik wakker in bed en dacht na over alles wat er gebeurd was. Waarom is liefde in families soms zo ongelijk verdeeld? Waarom voelen sommige mensen zich altijd buitenstaander?
Misschien is het tijd dat we vaker praten over deze pijnlijke kanten van familiebanden – over onzichtbaarheid, over verwachtingen die nooit worden waargemaakt.
Hebben jullie je ooit onzichtbaar gevoeld in je eigen familie? Wat zou jij doen als je moest kiezen tussen jezelf wegcijferen of eindelijk voor jezelf opkomen?
