Stel je voor dat je een brief van je eigen kleindochter ontvangt, waarin geen liefde of dankbaarheid wordt uitgedrukt, maar waarin met een minachtende houding geld wordt geëist. Dit is precies wat Andrée en Michel, liefhebbende grootouders, meemaakten toen ze Lucy, hun ogenschijnlijk lieve maar soms verontrustende kleindochter, zagen.
In de brief, vergezeld van een offerte voor 5.000 euro , werd hen gevraagd een vakantie voor haar bruiloft te financieren, met de bijtende opmerking: “Ik hoop dat je na al die jaren van goedkope cadeaus genoeg hebt gespaard.”
Een verleden van genegeerde vrijgevigheid
Andrée en Michelle waren er altijd voor Lucy geweest. Van handgenaaide quilts om haar te helpen met de aanbetaling van haar auto tot liefdevol doorgegeven familiejuwelen, ze hadden haar hele leven lang veel gedaan om haar te steunen. Hun vrijgevigheid hield daar niet op: ze hadden ook bijgedragen aan haar collegegeld, ervan overtuigd dat elk van deze geschenken waardevol was in haar ogen.
Hoe kon een met zoveel zorg opgebouwde relatie eindigen in zoveel ondankbaarheid?Een noodzakelijke maar moeilijke beslissing
Een noodzakelijke maar moeilijke beslissing
Geschokt door dit verzoek besloten Andrée en Michel dat het tijd was om grenzen te stellen en Lucy te herinneren aan een aantal essentiële waarden. Ze verzamelden de souvenirs, cadeaus en dierbare voorwerpen die ze in de loop der jaren hadden verzameld om aan haar terug te geven: quilts, sieraden, kinderfoto’s, een verjaardagsfiets… Elk voorwerp droeg jarenlange liefde en steun met zich mee. Dit gebaar was echter bedoeld om een duidelijke boodschap over te brengen.
Ze zegden ook hun financiële bijdrage aan de bruiloft op, brachten de weddingplanner hiervan rechtstreeks op de hoogte en schreven een brief aan Sarah. Deze brief, stevig maar vol liefde, gaf uiting aan hun wens om haar dankbaarheid te tonen.
Een verhitte confrontatie
