Het verhaal van de vijg en de vijgenwesp is een prachtig voorbeeld van mutualisme: een symbiotische relatie waarbij beide partijen voordeel halen. Het werkt zo:
-
Een vrouwelijke wesp wordt aangetrokken door de geur van een mannelijke vijg (een caprivijg).
-
Ze kruipt door een minuscuul gaatje (de ostiole) naar binnen, waarbij ze haar vleugels vaak verliest.
-
Binnenin legt ze haar eitjes in de mannelijke bloemen en sterft daarna.
-
De larven ontwikkelen zich, paren, en de nieuwe vrouwelijke wespen verlaten de vrucht met stuifmeel aan hun lijf.
-
Aangelokt door de geur van een vrouwelijke vijg, gaan ze op zoek naar een nieuwe bloem… en bestuiven haar per ongeluk.
Op deze manier zorgt de wesp voor de voortplanting van de vijg, en de vijg voor het voortbestaan van de wespensoort. Een eeuwenoude dans van leven, liefde en dood — allemaal verborgen in een vruchtje dat je met één hap opeet.
🍯 Elk Korreltje Een Wonder
Wat je voelt tussen je tanden wanneer je een vijg eet — die knapperige korreltjes — zijn zaadjes. Elk van die zaadjes is ontstaan uit een van die verborgen bloemetjes. Technisch gezien zijn het dopvruchtjes, net zoals bij aardbeien.
Eén enkele vijg bevat dus honderden kleine vruchtjes. Je proeft niet één vrucht, maar een hele tuin van miniatuurbloemen, gebundeld in een sappig geheel.
