Nadat mijn man me het huis uit had gezet, gebruikte ik de oude bankpas van mijn vader. De bank raakte in paniek — ik was geschokt toen…

Mijn naam is  Emily Carter , en de nacht dat mijn huwelijk definitief strandde voelde niet als een explosie – het voelde als een deur die zachtjes achter me dichtklikte terwijl ik op de veranda stond van het huis waar ik acht jaar had gewoond, met niets anders dan een reistas en een portemonnee met een pasje dat ik nooit had gebruikt.

Het was het kaartje dat hij een week voor zijn dood in mijn hand had gedrukt, met een raadselachtige waarschuwing:
« Bewaar het goed, Em. Als het leven ooit te donker wordt om te verdragen, gebruik dit dan. En vertel het aan niemand – zelfs niet aan je man. »

Destijds vond ik dat hij praatte als een sentimentele oude man. Mijn vader – Charles Carter – was een gedecoreerd ingenieur geweest, een stille weduwnaar na het overlijden van mijn moeder, en iemand die meer wijsheid dan geld bewaarde. Althans, dat dacht ik.

Maar alles veranderde de nacht dat mijn man, Ryan Holt , me eruit zette.

1. De laatste nacht in ons huis
De ruzie broeide al maanden, maar die avond liep het uit de hand toen Ryan weer eens laat thuiskwam en naar parfum rook dat niet van mij was.

‘Begin er maar niet aan,’ mompelde hij terwijl hij zijn sleutels op het marmeren aanrecht gooide.

‘Ik begin geen ruzie,’ antwoordde ik zachtjes. ‘Ik ben gewoon moe, Ryan.’

‘Moe van wat? Van het leven dat ik je heb gegeven?’ Hij lachte, het soort lach waardoor ik me vroeger veilig voelde. Nu voelde het als een mes tussen mijn ribben. ‘Emily, je hebt niet eens een baan. Ik werk me een slag in de rondte terwijl jij—’

‘Terwijl ik wat?’ fluisterde ik. ‘Terwijl ik je smeek om met me te praten? Terwijl ik doe alsof ik niets weet van die vrouw van je kantoor? Diegene die midden in de nacht belt?’

Hij verstijfde. Toen knapte er iets in hem.

“Weet je wat? Als je het hier zo ongelukkig hebt, ga dan weg.”

In eerste instantie dacht ik dat ik het verkeerd had verstaan.

« Wat? »

‘Ga weg.’ Hij wees naar de deur. ‘Pak je spullen en vertrek.’

‘Je zet me eruit? Vanwege haar ?’