En ze liep weg.
De bruiloft werd afgezegd. Oliver verdween spoorloos. Judy sprak niet meer met ons.
Wat mij betreft, ik begon met therapie. Ik nam een kat in huis. Ik leerde weer ademen.
Want hoe pijnlijk en vernederend het ook allemaal was, er was eindelijk iets veranderd.
Ik was vrij.
Vrij van leugens. Vrij van schuldgevoel. Vrij van de drang om goed genoeg te zijn voor mensen die me nooit verdienden.
Men zegt dat karma niet altijd toeslaat.
Maar die avond?
Die kwam in een zilveren emmer.
En ik zal niet ontkennen dat het prachtig was
