— Maar nu is alles voorbij, toch, Nastja?
Ze knikte opnieuw, gelukkig dat niemand haar vergat.
Met elke dag werd Katja sterker.
Ilja en Vera Antonovna werden vaste gasten in dat huis.
Hij hielp met klussen, kocht spullen, kookte soep, speelde met Nastja.
En toen Ilja weer terugkeerde naar zijn oude werk, werd hij met open armen ontvangen — zulke vakmensen zijn goud waard.
Een half jaar later kreeg Katja een klein appartement toegewezen van de staat.
Ilja legde er zijn spaargeld bij, en Vera Antonovna hielp ook financieel.
— Mam, ik betaal je alles terug, — beloofde hij toen.
De oude bouwval verkochten ze nog goed — de buren zochten een plek voor een buitenhuisje.
En in het nieuwe driekamerappartement droeg Ilja Katja over de drempel als een bruid.
Voor hen uit liep Nastja in een wit jurkje met strikjes, stralend als een kerstboom.
Achter hen kwamen hand in hand Vera Antonovna en Achmet — hij lachte zoals altijd, en zij leek zich voor het eerst in jaren echt gelukkig te voelen.
Die dag werd het begin van een nieuw leven.
