Moeder Loring keerde terug naar de provincie—niet langer als dienstmeid, maar als eigenaresse van een kleine cafetaria genaamd « Kay Nanay. »
Elke dag was er gratis eten voor hongerige kinderen.
Aan de muur hing een foto van een vies kind en een glimlachende oude vrouw.
En wanneer iemand vroeg waarom ze hielp, ook al was het leven moeilijk, had Moeder Loring maar één antwoord:
« Omdat ik ooit een kind voedde… en hij veranderde mijn lot. »
