Ze schrok en stond snel op.
“Mr. Sterling!
Ik… ik hoorde u niet binnenkomen.”
Arthur’s scherpe blik richtte zich op haar.
“Je hebt mijn kluis open gevonden.”
Clara verstijfde.
“Ja, meneer.
Ik dacht dat het een vergissing was.
Ik heb hem voor u gesloten.”
“Je hebt het geld aangeraakt,” vervolgde hij.
“Heb je iets meegenomen?”
Haar wangen kleurden rood van paniek.
“Nee, meneer!
Ik—”
Ze aarzelde.
“Ik… ik heb één stapel vastgehouden, maar alleen om mezelf te herinneren waar ik voor werk.”
Arthur legde de verzegelde envelop op het bureau.
“Je bedoelt dit?”
Clara’s lippen gingen open.
“U… zag het?”
“Ik zag alles,” zei Arthur met een lage stem.
“Je had duizenden kunnen stelen, en niemand had het geweten.”
Clara slikte zwaar.
“Dat kon ik niet.
Ik heb mijn hele leven mijn jongere broer geleerd dat, ook al behandelt de wereld ons oneerlijk, we niet nemen wat niet van ons is.
Als ik hem daarmee zou verraden… wat zou ik hem dan leren?”
Het verhaal dat ze nooit vertelde
Arthur staarde naar haar.
“Je broer moet geopereerd worden?”
Ze knikte.
“Hij is pas twaalf.
Onze ouders zijn er niet meer, en de ziekenhuisrekeningen zijn… meer dan ik in een jaar verdien.
Ik heb extra diensten gewerkt, elk dubbeltje gespaard dat ik kon, maar de tijd raakt op.
Ik dacht—maar slechts voor een seconde—misschien kan ik het lenen.
Maar het is niet van mij.
Ik wil geen liefdadigheid.
Ik heb gewoon… een kans nodig.”
Haar stem brak op het laatste woord.
Een onverwachte beslissing
Arthur had al talloze mensen in de val gelokt.
Elke keer voelde hij zich gerechtvaardigd als ze zijn test niet doorstonden—dat rechtvaardigde zijn wantrouwen.
Maar nu, voor het eerst, was er iemand geslaagd, en in plaats van voldoening voelde hij schaamte.
Hij schoof de envelop naar haar toe.
“Neem het maar.”
Clara schudde snel haar hoofd.
“Nee, meneer.
Ik zei toch—ik zal niet stelen.”
“Dit is geen diefstal,” zei Arthur zacht.
“Het is een lening.
Zonder rente.
Geen contract.
Gewoon… hulp voor iemand die het duidelijk verdient.”
Tranen vulden Clara’s ogen.
“Waarom zou u dat voor mij doen?”
