Mijn vader schopte me terwijl ik gebroken op de grond lag…
De hulpverleners probeerden me te helpen, maar ik merkte ze nauwelijks op. Mijn ogen waren op mijn familie gericht.
Ze tilden Melissa voorzichtig in een ambulance, mijn ouders aan weerszijden van haar, streelden haar haar en stelden haar gerust. Het contrast was zo groot dat het onwerkelijk leek.
Twee politieagenten kwamen op mijn ouders af. Ik hoorde de stem van mijn moeder boven de chaos uitstijgen.
«Zij heeft het ongeluk veroorzaakt.» «Ze heeft bijna onze dierbare dochters gedood.»
De woorden kwamen harder aan dan de airbag.
Ik snikte nu, lelijk en wanhopig, en het kon me niet schelen wie er keek.
Een van de agenten keek me wantrouwend aan, terwijl mijn vader het verhaal van mijn moeder bevestigde en uitlegde hoe roekeloos ik altijd was geweest, hoe bezorgd ze waren geweest dat ik Melissa zou rijden, en dat ze haar zelf hadden moeten meenemen.
Mijn moeder draaide zich nog één keer naar me om, haar gezicht bevroren van koude woede.
«Je bent onze dochter niet. We willen je nooit meer zien.»
Door mijn tranen heen ving ik een glimp op van Melissa’s gezicht bij het raam van de ambulance. Ze ving mijn blik op.
En ze gaf me een spottende glimlach.
Een kleine, tevreden glimlach verscheen op haar lippen voordat ze zich omdraaide om de omhelzing van onze moeder te accepteren.
De ambulancebroeders hielpen me in een andere ambulance. Een van hen, een oudere vrouw met grijzend haar, hield mijn hand vast.
«Je familie…» begon ze, maar stopte toen en schudde haar hoofd. «Laat maar. Laten we voor je zorgen.»
In het ziekenhuis drong de realiteit langzaam tot me door.
Gebroken dijbeen. Drie gebroken ribben. Gebroken spaakbeen. Zware hersenschudding. Talrijke kneuzingen.
Ze moesten mijn been opereren, met een staaf en pinnen. De fysieke pijn was intens, maar het stelde niets voor. Niets vergeleken met de immense leegte die mijn familie achterliet.
De operatie duurde zes uur. Ik werd alleen wakker op de uitslaapkamer, suf en gedesoriënteerd, instinctief grijpend naar een hand die er niet was. Verder…
