Maar ik heb gevochten. Voor hen. Voor mezelf. Na maandenlange behandeling heb ik eindelijk de ziekte overwonnen. Ik was uitgeput, verzwakt, maar ik stond nog steeds overeind. En bovenal had ik iets waardevols geleerd: we zijn sterker dan we denken.De verrassing haar aan te treffen… in nood
Twee jaar nadat ze wegging, net toen ik dacht dat alles voorbij was, besloot het leven Melissa weer oog in oog met mij te brengen . Onze blikken kruisten elkaar bij een tankstation. Ik herkende haar nauwelijks. Haar zelfvertrouwen was verdwenen. Haar designerkleding ook. Ze leek… verloren.
Ze vermeed me, maar een paar dagen later smeekte ze me om haar weer te zien. Ik stemde toe, uit nieuwsgierigheid. Ze was in tranen, gebroken. Haar ‘prins op het witte paard’ had haar verlaten, haar geruïneerd. Ze wilde terugkomen, haar dochters vinden en ons gezin weer opbouwen.
Een onmogelijke vergeving
Maar hoe kon ik de deur weer voor haar opendoen? Twee jaar lang had ze niet gevraagd hoe het met haar kinderen ging. Ze wist niet eens dat ik bijna dood was . Vandaag ging het goed met onze dochters. Ze waren gegroeid, gewend geraakt en, ondanks de pijn, geleerd om zonder haar verder te gaan.
